Málsókn gegn nafnlausum huldumönnum?

Væntanlega er holskefla lögsókna gegn bloggummælum tilgangslaus nema Hæstiréttur staðfesti Gauks-dóminn. En ég tel hins vegar ekki mest um vert að úrslit komi fram í máli nafngreinds einstaklings gegn nafngreindum einstaklingi. Ég vil sjá úrslit lögsóknar þar sem nafngreindur þolandi stefnir ónafngreindum geranda.

Það er nóg af nafnflausum  einstaklingum í bloggheimum sem í skjóli nafnleyndar vega að æru fólks daglega. Þetta fólk hélt sér að mestu við málnefnin.com og alvaran.com hér í den og enginn tók á þeim mark, en með skjóli á Moggablogginu og víðar hafa orð þessara nafnleysingja fengið viðurkenningastimpil. Ég reyndi einu sinni dulnefni og veit að það tók enginn mark á mér og hætti auðvitað fljótlega þeirri vitleysu, en veit að ég leyfði mér óvandaðri munnsöfnuð í þessu þægilega skjóli. Stríddi mörgum og meiddi áreiðanlega suma. Ég hef síðan vitkast og skammast mín ekki fyrir orð mín undir nafni -passa betur orðalagið, sem er hið besta mál.

Ég ætla að leita vel og vandlega að einhverjum óviðurkvæmilegum ærumeiðingum nafnfleysingja og stuðla að lögsókn. Veit ekki einu sinni hvort ég nenni að bíða eftir Hæstarétti í Gauksmálinu. Úrslit þess máls hangir vafalaust á því hvaða dómarar veljast í málið.

Holskefla lögsókna vegna bloggmmæla?

Aumingja nafnlausu bloggararnir

Ég virðist hafa hrekkt nafnlausa bloggara með síðustu færslu minni. Það er ágætt. Það varð meðal annars til þess að ég hef aldrei fengið eins margar heimsóknir. Ég kallaði þá hugleysingja og tek eðlilega fram að það er minn GILDISDÓMUR.

"Þú vilt semsagt meina að yfirgnæfandi hluti netverja þessa heims séu hugleysingjar, það yrði þér dýrt ef þeir allir færu í mál við þig, það yrði gert á íslandi eða kína eða kannski norður kóreu", segir kjaftor náungi sem titlar sig DocktorE. Ég fagna málshöfðun. Hugleysingjarnir yrðu þá að gefa upp sín réttu nöfn, ekki satt? "ég er viss um að það er fullt af liði hér inni sem er með fake nafn og svo ber að geta þess að flest það sem fólk gerir á netinu er rekjanlegt, það eru mjög góðar líkur á að það náist í rassinn á flestum sem skrifa á netinu", bætir hann við. En veit ósköp vel að þaðnenna fæstir að elta slíkt upp, enda flest af þessu argasta bull og að engu hafandi. DoctorE er skemmtilegur aflestrar, en í hann vitnar enginn og viðhorf hans eru afskrifuð.

"Það að kalla einhvern rasista eða glæpamann er ekki gildisdómur", skrifar annar nafnlaus. En þetta er rangt í þessu tilviki, þvGaukur kallaði Ómar "aðalrasista". Það er gildisdómur þvi mér vitanlega er ekki til neinn sem ber de facto þann titil, kjörinn af hópi rasista. Í þessu felst gildisdómurinn.

"Íslendingar eru miklar smáborgarar a margan hatt. Og ein birtingarmynd þess er þessi fáránlega krafa og hneyksli margra að allir verði að gefa eins mikið upp af persónulegum upplýsingum og hægt er á veraldarvefnum, þetta er alveg seríslensk krafa og er líklega komin til af micro stærð Íslands. ... En auðvitað gætum við "nafnleysingar" leyst þennan vanda a mjög einfaldan hátt. Þeas med því að einfaldlega búa til eitthvað algengt nafn eins og Jón Gíslason, Kjartan Magnússon og svo frv. Eins og að sjálfssögdu margir gera og eru þessvegna ekki skilgreindir sem "nafnleysingar". Að nota Nom de Plume á sér mörg hundruð ára hefð og var stunduð löngu áður en við Íslendingar vorum nettengd", segir einhver Laizzes-Faire í útlöndum, sem þýðir væntanlega hér "Láttu mig í friði".

Aumingja nafnleysingarnir. En ég er auðvitað ekki að tala um hvaða nafnleysingja sem er, heldur hina sem ausa svívirðingum vinstri hægri en taka ekki ábyrgð á eigin orðum. Fari þeir bara í mál við mig. Ég skora á þá. En þet það skýrt fram að um algerand gildisdóm minn er að ræða og ekki tilefnislausan. Þeir munu tapa máli sínu og missa um leið hemmilegheten. DocktorE væri ekki bara dularfull IP-tala. Laissez-Faire yrði ekki látinn í friði. Hins vegar myndu kannski orð þeirra fá einhverja merkingu loksins. Og þeir yrðu ekki lengur hugleysingar!

En hvað, færsla mín var um Gauk og Ómar (sem báðir koma fram undir nafni) en ekki hugleysingjana. Ég var að benda á að Gaukur var dæmdur fyrir meiðyrði sem hann virðhafði em gildisdóm sinn um Ómar, en Sigurður Líndal var sýknaður af þeim gildisdóm að kalla mig ótraustverðugan upplýsingalekara í eyru hugsanlegra vinnuveitenda minna. Ef Sigurður var sýknaður þá hlýtur Gaukur að vera sýknaður í Hæstarétti. Það væri hins vegar voðalega gaman að höfða mál gegn hugleausum nafnleysingja og knýja fram nafn hans. það væri voða skemmtilegt fordæmismál fyrirm blogheiminn. Hlakka til að lesa athugasemdirnar! 

  

Ómars mál fyrir Hæstarétt!

Ef Hæstarétti skyldi detta í hug að staðfesta hinn mjög svo skríta dóm undirréttar ÞÁ þurfa bloggarar landsina að fara að passa sig. Ekki síst Ómar Valdimarsson sjálfur og svo mýmargir nafnlausir huglausingjar.

A hverju má Gauku ekki viðhafa þann gildisdóm að kalla Ómar rasista? Af hverju má Gaukur ekki viðhafa þann gildisdóm að kalla Impregila glæpagengi?

Sigurður Líndal mátti í bréfi til fjölmiðla, vinnuveitenda minna, segja að ég væri ótruaustverður og læki trúnaðarmálum. Dómarinn kallaði það gildisdóm. Hver er munurinn? Siguður leitaðist við að sverta mannorð mitt í augum hugsanlegra vinnuveitenda minna. Er það ekki hroðaleg framkoma? Ekki fannst dómaranum það. öðru máli gegnir hjá dómara þessa máls. Þetta gengur ekki upp. Ég þarf auðvitað að huga að endurupptöku míns máls. Ef Hæstiréttur staðfestir þessa niðurstöðu má Lindal fara að hrinfja í lögfræðinginn sinn.

Dómi líklega áfrýjað

Breiðavík IV: Umræðu um skýrsluna sem víðast

Það er vel til fundið hjá Degi B. Eggertssyni að biðja um umræður um Breiðavíkurskýrsluna. Hún er einfaldlega þess eðlis að hana þarf að ræða sem víðast og að sem flestir dragi af henni lærdóm. meðal annars með því að gaumgæfa barnaverndarúrræði dagsins í dag í ljósi þessarar skýrslu. En borgin getur þó verið stolt af einu.

Árin 1970-1971 hætti Barnaverndarnefnd Reykjavíkur að mestu að senda drengi á vistheimilið að Breiðavík. Ekki hefur með formlegum hætti verið greint frá því hvers vegna þessi ákvörðun var tekin, nema með óljósum tilvísunum um breytta stefnu í félagsmálum. En það ku vera hálfsannleikur. Á umræðufundi í Háskólabíói í kjölfar sýningar heimildamyndarinnar Syndir feðranna beindi ég einmitt þeirri spurningu að Kristjáni Sigurðssyni, sem á ofangreindum tíma var forstjóri Unglingaheimilis ríkisins í Kópavogi, hvers vegna Reykvíkingar hefðu hætt að senda drengi vestur. Kristján sagði beinum orðum að það hefði verið vegna þess að Sigurður Sigurðarson, síðar vígslubiskup, koma að máli við hann og viðhafði slíkar frásagnir að menn tóku fyrir það að senda fleiri drengi vestur. Þetta hefur að öðru leyti ekki verið gert opinbert og væri fengur í því að Sigurður greindi nánar frá þessu og skora ég hér með á hann og Kristján að segja þessa sögu alla. Sigurður hafði verið afleysingamaður fyrir vestan á sumrin rá 1966 og kynntist vafalaust málefnum Þórhalls Hálfdánarsonar þokkalega.

Annað vil ég nefna. Fram kemur í skýrslunni og frá hefur verið sagt í útvarpsfréttum RÚV að þegar Þórhallur þessi kom til starfa fyrir vestan hafi verulega dregið úr ofbeldi eldri drengja gagnvart yngri drengjum, þótt ofbeldi starfsmanna (Þórhalls) hafi aukist margfaldlega. Páll Rúnar Elísson hefur staðfest þetta með sínum hætti í bók sinni Breiðavíkurdrengur; að ofbeldi Þórhalls hafi tekið við af ofbeldi stóru strákanna (en hann bætti við þeirri hrikalegu niðurstöðu, Páll, að hann vissi ekki enn hvort hafi verið verra). En hér verður að hafa eina mikilvæga breytu í huga. Þegar Þórhallur tók við af forvera sínum ákvað stjórn vistheimilisins að gera hinum nýja forstöðumanni léttara um vik að venjast starfinu og drengjum var fækkað verulega. Stærsta breytingin fólst í því að einmitt stóru drengirnir, gerendurnir, voru sendir heim. Svörtu sauðirnir fóru burt og því dró að vonum úr ofbeldi þeirra á staðnum! Þannig að ef einhver er að telja þessari breytingu Þórhalli til tekna þá er vissara að hafa þetta atriði í huga.

Mér finnst rétt, svona í leiðinni, að gefa annars hart að sóttum manni smá kredit. Sálfræðingurinn Símon Jóh. Ágústsson hefur fengið á sig töluverðan brotsjó eftir að mál þessi komu upp. Hann á vafalaust skilið ádrepu, en mér finnst rétt að menn hafi til hliðsjónar að ár eftir ár sendi hann menntamálaráðuneytinu skýrslur um gang mála að Breiðavík. Honum tókst að sönnu ekki, að því er virðist, að koma auga á það sem drengirnir máttu þola. En ár eftir ár benti hann meðal annars á að aldursbil drengjanna væri of mikið og að þarna ættu kynþroska drengir ekki að vera með sér yngri drengjum. Og ár eftir ár eftir ár áréttaði hann og ítrekaði nauðsyn þess að málum drengjanna yrði fylgt eftir að dvölinni vestra lokinni - annars færi "meðferðin" fyrir bý. Ekkert slíkt gerðist og einna helst að sjá að skýrslur sálfræðingsins hafi allar farið að mestu ólesnar í skúffu innan menntamálaráðuneytisins. Það er erfið tilhugsun, því lengst af var menntamálaráðherra hinn annars virti og vammlausi Gylfi Þ. Gíslason. Mér finnst að afkomendur Gylfa þurfi að knýja á um skýringar á því hvers vegna þetta gerðist, með von um að þær lúti að öðru en því að Gylfa hafi verið slétt sama um hvað af drengjunum vestra yrði.

Breiðavíkurskýrslan verði rædd í borgarráði

Breiðavík III: Fjölmiðlaumfjöllunin verðlaunuð

Ég fagna því að Kastljós og DV deili með sér verðlaunum fyrir rannsóknarblaðamennsku ársins (2007) vegna umfjöllunar þessara fjölmiðla um Breiðavíkurmálin. Hvað sem samkeppni annars líður þá stóðu þessir fjölmiðlar báðir sig vel í vandasömu máli, hver með sínum hætti og bættu hvor annan upp.

Fjölmiðlaumfjöllun um Breiðavíkurdrengina opnaði upp á gátt barnaverndarmál fortíðarinnar og framkallaði umhugsun um barnaverndarmál nútímans. Það er því miður ekki liðin tíð að illa sé farið með börn og unglinga. Þegar hópur miðaldra karlmanna steig fram umfjöllunarinnar vegna og beraði sálir sínar frammi fyrir alþjóð gerðist eitthvað sem líkja má við efnahvörf. Þjóðin fékk kalda gusu í andlitið en stendur þroskaðri á eftir. Ný skýrsla Breiðavíkurnefndarinnar staðfestir síðan að frásagnir "drengjanna" voru ekki bull og ímyndun; þeir sögðu okkur sannleikann eins vel og hægt var að muna hann. Skýrslan eykur og vægi hinnar frábæru heimildarmyndar, Syndir feðranna.

Jafnframt eru kveðnar í kútinn máttlitlar tilraunir stöku fyrrum starfsmanna vistheimilisins að fegra ímyndina. Meira að segja var dreginn fram einn alversti gerandinn á meðal "stóru strákanna" til vitnis um að allt hefði verið í himnalagi.

Ég óska Sigmari, Þóru og DV-fólki innilega til hamingju. Jafnframt öðrum verðlaunahöfum BÍ. 

Kristján Már hlaut Blaðamannaverðlaun ársins 2007

Breiðavík II: Dánir Breiðavíkurdrengir

 Að 33 af alls 158 vistbörnum Breiðavíkurheimilisins 1952-1979 skuli vera látin er aldeilis fráleitt hlutfall og segir mikla sögu. Enn meiri sögu segir að þar af séu dánir 30 af um 128 drengjum sem vistaðir voru vestra þegar Breiðavík taldist vistheimili 1952-1972 og ofan á þetta greinir Breiðavíkurnefndin frá því að 11 einstaklinga hafi hún einfaldlega ekki fundið.

Mig langar að minnast látinna Breiðavíkurdrengja. Ég vil hvetja landsmenn að gera slíkt hið sama. Hér fer á eftir listi yfir 30 dána Breiðavíkurdrengi og hvar þeir hvíla, en vonandi kemur listinn skipulega fyrir og hægt að rekja slóðina inn á gardur.is (legstaðaskrá). Leggjum blóm á leiði eins eða fleiri þeirra á næstu dögum. Síðastur þessara 30 til að andast var Jón Vignir Sigurmundsson, þann 2. janúar síðastliðinn. Megnið af þessum piltum ættu að vera sprelllifandi 50-65 ára einstaklingar. Margir þeirra hafa andast með sviplegum hætti.

 

Dánir Breiðvíkingar (30) og hvíldarstaður þeirra

Baldvin Guðmundur Ragnarsson30-12-1953        29-10-1997        Gufuneskirkjugarður

Edvald Magnússon                   24-09-1954        12-04-2005        Málari Fossvogskirkjugarður

Einar Sigurfinnsson                   14-02-1940        19-05-2004        Afgreiðslum. Endurv. Vestm.kirkjug.

Eymundur Kristjánsson              26-05-1959        05-05-2007        Gufuneskirkjugarður

Eiríkur Örn Stefánsson               24-03-1956        23-07-2004        Gufuneskirkjugarður

Gísli Sigurður Sigurðsson           03-08-1952        29-11-2002        Fossvogskirkjugarður

Guðfinnur Ingvarsson                 11-06-1946        19-01-1986        Sauðárkrókskirkjugarður

Gunnlaugur T Gíslason               31-08-1947        28-03-1975        Keflavíkurkirkjugarður við Aðalgötu

Gunnlaugur Hreinn Hansen         25-02-1939        21-06-1988        Hafnarfjarðarkirkjugarður

Haraldur Ólafsson                     19-08-1946        17-12-1978        Fossvogskirkjugarður

Hilmar Guðbjörnsson                 13-05-1943        18-07-1991        Hafnarfjarðarkirkjugarður

Jón Vignir Sigurmundsson         10-01-1952            02-01-2008        Gufuneskirkjugarður      

Jóhann Arnljótur Víglundsson    22-01-1940            10-08-1989        Verkamaður       Kirkjug. Akureyrar

Kristján Friðrik Þorsteinsson       29-03-1957        23-08-1998        Garðakirkjugarður

Leifur Gunnar Jónsson               19-06-1954        23-07-1994        Pípulagningam Gufuneskirkjugarður

Magnús Óskar Garðarsson         08-03-1946        31-05-1994        Sjómaður          Gufuneskirkjugarður

Pétur Pétursson                         20-05-1949        09-02-1964        Fossvogskirkjugarður - duftgarður

Reynir Bjarkmann Ragnarsson      20-02-1949        28-08-1995        Sjómaður     Fossvogskirkjugarður

Runólfur J Torfason                   24-05-1941        03-05-1975        Sjóm. Ísafjarðarkirkjugarður Engidal

Rúnar Kristjánsson                    30-10-1955        31-12-2000        Selfosskirkjugarður

Sigvaldi Jónsson                      21-06-1948        28-03-1997        Eyrarbakkakirkjugarður

Skúli Garðarsson                       19-02-1955        22-06-2005        Sjómaður Blönduóskirkjugarður

Sturla Hólm Kristófersson          23-05-1947        03-12-1965        Fossvogskirkjugarður

Sveinn Guðfinnur Ragnarsson    04-01-1956        25-02-2003        Gufuneskirkjugarður

Þorsteinn Snorri Axelsson          15-05-1943        21-09-2003        Múrari  Gufuneskirkjugarður

Þorgeir Guðjón Jónsson              26-07-1954        19-11-2002        Sjómaður Seyðisfjarðarkirkjugarður

Þórarinn Þórarinsson                 25-02-1949        22-07-1969        Sjómaður  Fossvogskirkjugarður

Óskráð hvar hvíla:

Alfreð Hjörtur Alfreðsson                9. nóvember 1952 - 23. apríl 1975 

Guðm. Hafsteinn S. Jónsson            13. júlí 1942 - maí 1986   

Páll Svavarsson                                 31. júlí 1938 - 18. desember 1967

Draga má lærdóm af Breiðavík

Breiðavík I: 2 lekar

Einhver nefndarmaður Breiðavíkurnefndar stjórnvalda eða embættismaður forsætisráðuneytisins, að líkindum, lak skýrslu nefndarinnar um Breiðavík til Fréttablaðsins daginn áður en hana skyldi kynna opinberlega fjölmiðlum og almenningi með blaðamannafundi. Fréttablað Þorsteins Pálssonar fyrrum forsætisráðherra naut góðs af því í fjölmiðlasamkeppninni og þannig gerast stundum kaupin á eyrinni.

Ég er nokkuð viss um að allir fjölmiðlar hafi reynt að fá skýrsluna í hendur eða upplýsingar úr henni áður en að blaðamannafundinum kæmi. Ekki bara til að "skúbba" heldur líka til að hafa tíma til að kynna sér hina umfangsmiklu skýrslu og fá tíma til að ná í menn og fá viðbrögð tímanlega - enda átti að halda blaðamannafundinn á slæmum tíma, síðdegis á föstudegi. Það vissu allir sem er, að það gerir umfjöllun um svo viðamikla skýrslu erfiða að fá hana á slíkum fjölmiðlafjandsamlegum tíma. Einkum fyrir ljósvakamiðla, en fyrir alla miðla líka almennt, sem reyna að ljúka störfum sæmilega snemma á föstudögum. Ekki bætir það stöðuna að fá tæplega 400 blaðsíðna skýrslu á slíkum tíma og hafa ekkert ráðrúm til að spyrja ígrundaðra spurninga á blaðamannafundinum sjálfum.

Þegar Fréttablaðið skúbbaði að morgni ákvað nefndarformaðurinn, Róbert Spanó, að flýta blaðamannafundinum til kl. 11:15, en hafði að öðru leyti ekki uppi mörg orð um lekann og ásakaði engan mér vitanlega.

En mér komu strax í hug ólík viðbrögð annars nefndarformanns við leka á skýrslu nefndar sinnar eða upplýsingum úr henni. Fyrir nokkrum árum boðaði Sigurður Líndal til blaðamannafundar síðdegis á föstudegi fyrir sjálfa Verslunarmannahelgina (sem er fáránleg tímasetning) til að kynna skýrslu stjórnskipaðrar nefndar um Skerjafjarðarflugslysið (frá ágúst 2000). Einhver lak þó upplýsingum um niðurstöður nefndarinnar í Stöð 2 daginn áður. Sigurður brást við eins og naut í nýflagi og aflýsti fundinum og sendi bréf til allra fjölmiðla þar sem hann laug því blákalt og rakalaust að ég hefði lekið skýrslunni. Og kom rækilega upp um fordóma sína í leiðinni, maðurinn sem átti að vera óhlutdrægur formaður stjórnskipaðrar nefndar.

Að þessu sinni "fagnar" Fréttablaðið skúbbi en nefndarformaður þessarar nefndar heldur stillingu sinni og óhlutdrægni. 

Alþingi Íslendinga biðjist afsökunar á Breiðavíkurmálinu

"...að setja Drakúla greifa yfir blóðbankann"

„Að hleypa Ólafi Ragnari Grímssyni í fjármálaráðuneytið er eins og að setja Drakúla greifa yfir blóðbankann“.  

 
Sagði Geir H. Haarde á fundi Sjálfstæðismanna á Hótel Borg. Tilvitnun í Nýtt Helgarblað Þjóðviljans 20. janúar 1989.

Kannski afsökunarbeiðnisskylda Geirs sé fyrnd? 

"Ofboðsleg áhersla" á veikindi Ólafs? hvar? hverra?

Ég hef eins og flestir aðrir fylgst vel og vandlega með umfjölluninni um umræðuna um heilsufar Ólafs F. Magnússonar borgarstjóra. Og ég er ekki alveg að átta mig á þessari umræðu. Svo virðist sem "fjölmiðlar" séu orðnir stærsti sökudólgurinn í meintri aðför að Ólafi borgarstjóra. Ég hlýt að hafa misst af einhverju og auðmjúkur bið ég um aðstoð.

Ég hef talið mig vera að fylgjast með gríðarlegri fjölmiðlaumfjöllun um meirihlutaskiptin í borginni. En mér skilst að ég hafi misskilið þessa umfjöllun um pólitík. Í Kastljósi í kvöld ræddi Helgi Seljan við Karl Ágúst Úlfsson Spaugstofumann og Ólínu Þorvarðardóttir (sem ég veit ekki hvað gerir þessa dagana) og þótt þau væru á öndverðum meiði um frammistöðu Spaugstofunnar um helgina þá voru þau algerlega sammála um að fjölmiðlar hefðu lagt "ofboðslega áherslu" á heilsufar Ólafs (segir Karl Ágúst) í "fjölmiðlafári" um hið sama (segir Ólína). Í þeirra túlkun virðist mestöll umfjöllunin um meirihlutaskiptin í borginni hafa beinst að heilsufari Ólafs borgarstjóra.

Mín auðmjúka bón felst í því að biðja fólk um að rökstyðja þetta. Á þetta við um Morgunblaðið? Á þetta við um fréttablaðið? Á þetta við um 24 stundir? Á þetta við um RÚV (sjónvarp og/eða útvarp)? Á þetta við um Stöð 2 og Bylgjuna? Útvarp Sögu? Jú, jú, DV kom inn á veikindi Ólafs og gekk kannski lengst. Á blaðamannafundi hins nýstofnaða meirihluta var Ólafur einu sinni spurður einnar spurningar um þessi veikindi. Í Kastljósi var Ólafur spurður einnar spurningar um veikindin. Er "fjölmiðlafárið" þá kannski upptalið? Eða missti ég af mýmörgum tilvikum þar sem fjölmiðlar lögðu "ofboðslega áherslu" á veikindi Ólafs. Vill einhver gjöra svo vel að hjálpa mér að tíunda öll hin tilvikin? Mér finnst nefnilega mjög mikilvægt að halda þessu til haga.

Ég hef sagt það hér áður og árétta: Undir öllum venjulegum kringumstæðum eru veikindi Ólafs hans einkamál og ég trúi því fullkomlega að hann hafi náð sér af þeim sjúkdómi að hafa verið "niðurdreginn". En hvað sem því líður þá er heilbrigði hans fullkomlega réttmætt fréttaefni út frá einföldu fréttamati og stjórnmálafræðilegri túlkun á þeirri stöðu sem nýi meirihlutinn er í. Ég vitna til Sigurðar Þórðarsonar samherja Ólafs: Ef Ólafur forfallast ("veikist alvarlega" sagði Sigurður samherji) þá er meirihlutinn fallinn - af því að Ólafur borgarstjóri hefur engan varamann. Meint "ofboðsleg áhersla" á heilsufar Ólafs lýtur að þessari pólitísku stöðu. Mér vitanlega eru flestir fjölmiðlar og fjölmiðlamenn með þetta í huga, en ekki að reyna að klína geðveikisstimpli á Ólaf. Allir fjölmiðlamenn sem ég hef talað við eru fyllilega tilbúnir til að skrifa upp á að Ólafur hafi náð sér af fyrri veikindum. menn elta hins vegar eðlilega fyrir sér hvað kunni að gerast ef sú staða kemur upp að Ólafur forfallast af hvaða ástæðum sem er og þá einkum á sama tíma og mikilvægar atkvæðagreiðslur eru uppi í borgarráði/borgarstjórn. Þetta eru í hæsta máta faglegar og eðlilegar vangaveltur. Sjálfur Ólafur borgarstjóri hlýtur manna einna mest að velta þessu fyrir sér. Með heilbrigða skynsemi að vopni. Það hlýtur einnig að gera Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson (sem Spaugstofumenn túlka sem nánast þroskaheftan og minnislausan án þess að nokkur kvarti). Það hlýtur Margrét Sverrisdóttir að gera (sem Spaugstofumenn túlka sem terrorista með sprengju í farteskinu án þess að nokkur kvarti). Það hlýtur Dagur B. Eggertsson að gera (sem Spaugstofumenn sýndu leita sér sálfræðiaðstoðar, eins og Vilhjálmur og Ólafur og kannski fleiri). Það hlýtur Björn Ingi að gera (sem Spaugstofumenn túlka sem hnífaóðan manndrápara). Þetta er hin borgarpólitíska staða, sem fjölmiðlar fjalla eðlilega um, en fá á baukinn að þeir stundi aðför að Ólafi borgarstjóra.

Ég vil fá heiðarlega útlistun frá hendi þeirra sem telja að áhersla fjölmiðla hafi verið ofboðsleg á veikindi Ólafs. Ég hygg að þetta standist ekki sanngjarna skoðun, en skora á fólk að sýna þá fram á hið gagnstæða.

Fjölmiðlun: Er viðeigandi að spyrja um heilsufar Ólafs Magnússonar?

Svarið er já. Heilsufar Ólafs F. Magnússonar er mjög viðeigandi umfjöllunarefni og spursmál að svo stöddu, meðan og ef ekki liggur fyrir að varamenn hans í borgarstjórn styðja hinn nýmyndaða meirihluta. Meðan fyrir liggur að Ólafur þarf að sitja forfallalaust alla fundi borgarstjórnar, borgarráðs og þeirra nefnda sem hann tekur sæti í. Spurningar um heilsufar Ólafs eru spurningar um styrk nýja meirihlutans og um lýðræðið.

Ólafur Magnússon er nýkominn aftur til starfa eftir erfið veikindi. Ekki þykist ég vita um hvers eðlis veikindi hans voru, en það er ljóst að ekki var um einfalda flensu að ræða. Hann var mjög lengi frá vegna heilsubrests. Og vegna eðli málsins; að hann geti meirihlutasamstarfsins vegna helst ekki forfallast á ný hið minnsta, þá er fjölmiðlum það bæði skylt og rétt að leitast við að upplýsa um það á hversu sterkum grunni meirihlutasamstarfið hvílir. Meðan hvorki fyrsti varamaður né annar varamaður lýsa yfir stuðningi við nýja meirihlutann þá getur hann fallið með fyrstu forföllum Ólafs, taki veikindi hans sig upp á ný, hver sem þau eru.

Þetta er engin "stóra bomba" þar sem reynt er að klína t.d. geðveikisstimpli á Ólaf, eins og reynt var með Hriflu-Jónas. Þegar og á meðan staðan er sú að Ólafur má ekki forfallast eina einustu mínútu, meirihlutasamstarfsins vegna, þá eru spurningar um hversu heilsuhraustur hann er mjög viðeigandi og enginn dónaskapur.

Ef Margrét Sverrisdóttir og Guðrún Ásmundsdóttir lýsa yfir stuðningi við nýja meirihlutann eða heita á annan hátt að verja hann falli þá verða spurningar um heilsuhreysti Ólafs óviðeigandi. Þá getur hann fengið flensu og meirihlutinn heldur.

Þetta skyldi leiðarahöfundur Morgunblaðsins í dag hafa í huga, sá sem skrifar einhvern afkáralegasta leiðara sem ég hef nokkurn tímann lesið. Það eina í téðum leiðara sem nokkurt vit er í er vangavelta leiðarahöfundarins um hvort Ólafur fari "heim" í Sjálfstæðisflokkinn á ný. Sem leiðir hugann að því hvers konar skrípi flokkurinn "Frjálslyndir og óháðir" er. Ofuráhersla Ólafs virðist þannig vera á að Reykjavíkurflugvöllur verði áfram í Vatnsmýrinni og að 19. aldar stemning ríki á Laugaveginum. Hvoru tveggja ágætis baráttumál, en algerlega þverpólitísk. 

Mótmæla nýjum meirihluta í borginni