Hrikalegar innanflokkserjur!

Ef rétt er með farið hjá Árna Johnsen - og hefur hann orð pólsks stólpípusérfræðings fyrir því - þá hefur einhver pólitískur andstæðingurinn ástundað það að eitra fyrir honum.

Það gefur augaleið að sá pólitíski andstæðingur hlýtur þá að vera innan hans eigin flokks, þar sem hann er einangraður, ekki vel liðinn og virk fráfæling á atkvæði.

Pólitískir andstæðingar hans úr öðrum flokkum vilja honum vitaskuld ekki svo illt. Þeir vilja hann hressan og yfirlýsingaglaðan í toppslag hjá Sjálfstæðisflokknum, helst leiða lista þeirra. Ég er að tala um "motive" eins og sagt er í lögguþáttunum. Enginn hinna flokkanna "græðir" á forföllum Árna Johnsen. Bara Sjálfstæðisflokkurinn!

Reyndar er möguleiki að þetta tengist ekki pólitík. Kannski samkynhneigðir að verki eða fyrrum samfangar mannsins?

Rétt er líka að minnast á annan læknisfræðilegan möguleika, sem gæti hafa farið framhjá erlendum stólpípusérfræðingi. Að þetta sé sjálfsofnæmi. 

Ég óska Árna svo sannarlega bót meina sinna. Í alvöru talað. Vil hafa hann hressan og yfirlýsingaglaðan slást um og fá fyrsta sætið í Suðurkjördæmi.

DV: Eitrað fyrir Árna Johnsen

Ofurlaunin hjá dráttarklárum atvinnulífsins

Eru læknar á ofurlaunum. Sumir að því er virðist. Ekki held ég þó að þeir komist með tærnar þar sem forstjórar og verðbréfasnillingar hafa komist með hælana síðustu árin. Einhvern veginn held ég að engum hafi órað fyrir því hversu mikið ofurlauna- og kaupréttarbólan myndi blása út í öllu gegndarleysinu.

Árið 2003 skrifaði ég fréttaskýringuna "Forstjórar á ofurlaunum" í Mannlíf en nú finnst mér sú grein vera hálf "barnaleg", þ.e. það sem þótti þá mikið átti eftir að verða tiltölulega "lítið". hvað sem því líður langar mig til að leyfa ykkur (sem nennið) að lesa "andann" árið 2003, en þarna er vitnað í ýmsa spekinga og meðal annars talar einn prófessor um mikilvægi þess að "dráttarklárar atvinnulífsins" séu á góðum launum.

"Það brá mörgum launamanninum í brún á dögunum þegar fréttist af svokölluðum “kaupréttarsamningum” nokkurra forstjóra landsins sem færðu þeim, með litlu meira handtaki en einu pennastriki, margra milljóna króna launabónus. Þannig fékk forstjóri Eimskipafélagsins að kaupa hlutabréf á vildarkjörum og seldi þau óðara aftur á mun hærra gengi – og græddi þrjár milljónir króna. Þetta er þó nokkuð hærri upphæð en láglaunafólk þénar á heilu ári, enda jafngildir þetta 250.000 kr. mánaðarlaunum. Sá er síðan enn munurinn á forstjóranum og launamanninum að þessi þriggja milljóna króna “kaupauki” flokkast undir söluhagnað og af slíku er aðeins greiddur 10% skattur. Fiskvinnslukonan í Granda og afgreiðslukonan í Hagkaupum borga 40% skatt af sínum launauppbótum.

 

Forstjórar landsins hafa ekki bara góða ráðningarsamninga og veglegar tekjur heldur hafa þeir á undanförnum árum siglt hraðbyri fram úr starfsfólki sínu í kaupmáttaraukningu. Meðalforstjórinn í nokkrum af helstu og stærstu fyrirtækjum landsins er með ríflega eina og hálfa milljón króna í skattskyldar tekjur á mánuði og hefur aukið kaupmátt sinn um 65% síðastliðinn rúman áratug eða milli 1990 og 2002. Á sama tíma hefur kaupmáttur launa almenns launafólks hækkað um nálægt 30%.... Framhald í athugasemdarýminu...

 

 

Guðlaugur vildi ekki ofurlaun lækna

Til hamingju Valgerður Bjarnadóttir

"Það er mér um megn að sitja fundi með bankastjórn sem situr í óþökk ekki bara fólksins í landinu heldur einnig þeirra sem ábyrgir eru fyrir stjórn landsins. Með þessu bréfi segi ég af mér setu í bankaráði Seðlabanka Íslands."

Til hamingju Valgerður Bjarnadóttir. 

Valgerður hættir í bankaráði Seðlabankans

Var einhver að tala um einelti?

Í ákveðnum kreðsum hér á landi er talað um einelti í garð formanns bankastjórnar Seðlabankans, fyrrum formanns Sjálfstæðisflokksins. Eðlilega eru það fyrst og fremst sjálfstæðismenn sem tala um þetta meinta einelti.

Minna ber á því að talað sé um einelti í garð forseta Íslands. Aðallega eru það einmitt fyrst og fremst sjálfstæðismenn sem ástunda það meinta einelti. 

Ég dreg ekkert úr því að eitt og annað í orðum og gjörðum forsetans megi finna að. Sumir ganga svo langt að telja að hann hafi orðið hagsmunum þjóðarinnar skaðlegur. En ef þetta á að heita rétt þá er mér lífsins ómögulegt að skilja hvernið hið sama getur ekki átt við um formann bankastjórnar Seðlabankans, miðað við umræðuna meðal valda- og áhrifamikilla einstaklinga erlendis. En það er bara mín skoðun.

Óska skýringa á grein Eiðs

"Tefja, bíða, drolla og hangsa" og "Ef ég og hefði ég"...

Það er skemmtilegt að fylgjast með þingmönnum Sjálfstæðisflokksins í stjórnarandstöðu. Það er svo rosalega langt síðan maður hefur upplifað þann veruleika. Næstum því 20 ár, að hugsa sér. Ég hugsa að þeir hljóti að hafa þurft að fara á námskeið. Í fljótu bragði virðist mér þeir standa sig ágætlega, en viti ekki samt alveg í hvorn fótinn eigi að stíga. Feykjast á milli þess að saka stjórnina um að stela frá sér málum og hugmyndum (sem væntanlega er gott fyrir utan stuldinn sjálfan) og þess að finna stjórninni allt til foráttu vegna vondra mála og hugmynda.

Stjórnarþingmenn stríddu þingmönnum Sjálfstæðisflokksins svolítið í gær. Katrín Júlíusdóttir sakaði þá um að  hlaupast undan umræðunni og hugsa bara um að "verja strákana sína í kerfinu". Árni Páll Árnason sagði vörumerki Sjálfstæðisflokksins að tefja, bíða, drolla og hangsa. Þetta eru auðvitað fyrst og fremst skylmingar. Ég er viss um að stjórnarandstöðuþingmennirnir kunni meira en þetta.

Annað kom fram á Alþingi í gær sem vakti athygli mína. Fyrst er að nefna að í alræmdu viðtali við Geir H. Haarde í Hardtalk á BBC bar hann spurður hvers vegna hann hefði ekki talað (beint) við Gordon Brown forsætisráðherra Bretlands. "Maybe I should have" var efnislegt svar Geirs og finnst mörgum sem ég hef heyrt í að þetta hafi verið mjög neyðarlegt.

En á þingi í gær sagði Geir allt, allt annað og færði mun efnislegri og skeleggari svör. Þar sagði hann (heimild: mbl): "Ég gerði tilraun til að ná í hann 9. október en talaði í staðinn við fjármálaráðherrann. Ég hafði talað við hann 5. október, fyrir hrunið. Reyndi að ná í hann auðvitað daginn eftir að hrunið varð, en úr því gat ekki orðið".

 Þetta er auðvitað miklu betra, sómasamlegra og efnismeira svar en í Hardtalk. Af hverju sagði Geir þetta ekki þar?

Hart deilt á stjórnarandstöðu

Skilaboð Birgis til Davíðs um leynd og undanþágur

  Birgir Ármannsson, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, hefur skyndilega ákveðið að gerast skeleggur, eftir að hafa læðst með veggjum um langt árabil. Hann hefur nú ákveðið að hjóla í forsætisráðherra (úr því hann er ekki lengur sjálfstæðismaður) og krefjast upplýsinga. Hann hefur meira að segja sett sig í blaðamennskulegar stellingar og ætlar að kæra neitun um upplýsingagjöf til Úrskurðarnefndar um upplýsingamál. Gott hjá honum.

Birgi finnst að undanþáguákvæði í upplýsingalögum eigi ekki við þegar forsætisráðherra neitar að afhenda afrit af "upphaflegum athugasemdum Alþjóðagjaldeyrissjóðsins um seðlabankafrumvarp forsætisráðherra". Undanþáguákvæðið er svona: "Heimilt er að takmarka aðgang almennings að gögnum þegar mikilvægir almannahagsmunir krefjast, enda hafi þau að geyma upplýsingar um... samskipti við önnur ríki eða fjölþjóðastofnanir". Nú blasir raunar við að ekki bara er um samskipti við fjölþjóðastofnun að ræða heldur jafnframt fjölþjóðastofnun sem óskaði sérstaklega eftir trúnaði um viðkomandi gögn. Það hefur ráðherrann sýnt fram á. Við blaðamenn höfum oft mátt glíma við svona undanþáguákvæði og að sjálfsögðu leitast við að túlka þau þröngt en upplýsingaréttinn vítt. Ég óska Birgi velfarnaðar frammi fyrir nefndinni. Honum gengur kannski betur þar en mörgum blaðamanninum.

Um leið sendir Birgir fyrrum formanni sínum, Davíð Oddssyni, skýr skilaboð: Túlkaðu upplýsingarétt almennings vítt og liggðu ekki á upplýsingum að óþörfu - hafðu almannahagsmuni að leiðarljósi.

Davíð hefur sem kunnugt er neitað að upplýsa um vitneskju sína um hvers vegna Bretar settu á okkur hryðjuverkalög. Nú er til afgreiðslu hjá Úrskurðarnefndinni mál DV þar sem seðlabankastjórinn hefur neitað að svara spurningum og afhenda minnisblöð um Icesave og fleira. Davíð hefur neitað að upplýsa almenning um þessi gríðarlegu hagsmunamál almennings. Hann hefur meira að segja neitað að upplýsa viðskiptanefnd Alþingis.

Samt sem áður hefur Davíð sjálfur lagt línuna hversu mikilvægur upplýsingaréttar almennings er. Hans forskrift var og væntanlega er enn að upplýsingalögin og undanþáguákvæði þeirra eigi alltaf að túlka fyrirspyrjendum í hag hvenær sem það er mögulega hægt. Stofnun eða embættismaður eigi alltaf að spyrja sig fyrst hvort virkilega sé nokkur þörf á því að halda upplýsingum leyndum, jafnvel þrátt fyrir undanþáguákvæði.

Þessi frjálslynda afstaða Davíð var lögð til grundvallar þegar hann varð á sínum tíma við beiðni Þórs Jónssonar um afrit af bréfi sínu (DO) til Sverris Hermannssonar Landsbankastjóra á sínum tíma. Davíð hefði þar getað sett upp hundshaus og borið fyrir sig undanþáguákvæði en kaus að gera það ekki - túlkaði málið fyrirspyrjanda í hag. Hann á að gera það í dag líka.

Og að sjálfsögðu á forsætisráðherra núverandi að gera það líka; gera sitt ýtrasta til að verða við vilja Birgis Ármannssonar. Fyrst er það auðvitað kurteisi við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn að vísa til upplýsingalaga og fá þessa fjölþjóðastofnun til að falla frá beiðni sinni um trúnað.

En hefur Birgi Ármannssyni dottið í hug að leita til Alþjóðagjaldeyrissjóðsins sjálfs um afrit af þessu gagni? Ég myndi gera það í hans sporum. En honum finnst kannski skemmtilegra að kljást við forsætisráðherra?

Birgir fær ekki gögn frá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum

Þrír og hálfur turn í pólitíkinni

Athyglisverð staða flokka á milli núna, samkvæmt nýrri skoðanakönnun Gallup. Fjórflokkurinn stendur vel að vígi; myndar þrjá og hálfan turn, en hvorki Frjálslyndi flokkurinn né Íslandshreyfingin virðast líklegir til að koma manni á þing.

Hvað er merkilegast við þessa könnun? Það fer eftir því við hvað er miðað. Ég staðnæmist einna fyrst við þá staðreynd að Sjálfstæðisflokkurinn er að mælast með 11 til 12 prósentustigum minna fylgi en í  síðustu kosningum. Sögulega versta útkoma flokksins var 27.1% árið 1987, en þá voru þó eiginlega tveir Sjálfstæðisflokkar í framboði; hinn gamli og Borgaraflokkur Alberts Guðmundssonar. Staðan nú er því margfalt verri en þá. Flokkurinn mælist nú með tæp 26% óklofinn. Sjálfstæðismenn geta vissulega fagnað betri tölum en í síðustu könnun, sem breytir litlu um hrikalega sögulega lélega stöðu flokksins.

VG mælist með 24% og hefur dalað nokkuð frá síðustu könnun, en mælist þó með næstum 10 prósentustigum meira fylgi en í síðustu kosningum. Í fyrstu tveimur kosningum sínum fékk flokkurinn um 9% og í því ljósi má tala um nær þreföldun ef þetta gengur eftir. Á hitt er að líta að í síðustu kosningabaráttu missti flokkurinn verulega flugið síðustu vikurnar.

Framsókn fékk sögulegt afhroð í síðustu kosningum, fékk rúm 11% atkvæða, en mælist nú með um 15%, eftir að hafa mælst mun neðar í könnunum fyrr. Sigmundur Davíð hefur augljóslega blásið nýju lífi í flokkinn, en hann á samt langt í land til fyrri styrks. Og ef þessi könnunarniðurstaða væri útkoma kosninga þá væri hægt að mynda þrennskonar tveggja flokka ríkisstjórnir án aðkomu Framsóknar.

Samfylkingin sækir örlítið á og er kominn yfir kjörfylgið frá síðustu kosningum. Bætt staða flokksins nú er áreiðanlega fyrst og fremst vegna Jóhönnu Sigurðardóttur.

Örlög Frjálslynda flokksins virðast ráðin. "Fimmti flokkurinn" í íslenskum stjórnmálum virðist enn á ný á útleið.

Samfylkingin stærst

Hýðingar, vandarhögg og gapastokkar... og sniðganga

Hýðingin á Lækjartorgi í dag var víst tilkomin vegna komu fulltrúa Alþjóðagjaldeyrissjóðsins (IMF) til Íslands, en sjóður þessi gegnir sem kunnugt er yfirstjórn efnahagsmála á Íslandi. Í gjörningi "aðgerðasinna" voru skuldaþrælar hýddir. Við það vöknuðu hjá mér hugrenningar um hverja í raun ætti að hýða og/eða setja í gapastokk: Þá athafnamenn sem komu okkur í þessar ógöngur allar.

Ég hef verið að velta því fyrir mér hvernig á því standi að aðgerðir hafi að litlu sem engu leyti snúið að "auðjöfrunum" svo kölluðu. Aðgerðir gegn stjórnmála- og embættismönnum eru vel skiljanlegar, en af hverju beinast svo gott sem engar aðgerðir gegn "snillingunum"?

Mér finnst merkilega lítið hafa verið rætt um aðgerðina SNIÐGANGA eða "Boycott". Ég held að engin umræða hafi markvisst farið fram um slíkt - að beina spjótum reiðinnar að athafnamönnunum og þar af að líffærinu sem mestan sársaukann er að finna; buddunni. 

Hvernig væri að listi yrði tekinn saman um fyrirtæki, vörur og þjónustu sem réttmætt teldist að sniðganga að minnsta kosti um einhvern tíma, í mótmælaskyni? Ég skal byrja. Hérna hægra megin á bloggsíðunni er auglýsing frá símafyrirtækinu Nova. Mér skilst að að það sé í eigu Bjögganna í Novator. Hér með strengi ég þess heit að eiga ekki viðskipti við það fyrirbæri.

Láta hýða sig í mótmælaskyni

"Hreinsanir" á landsfundum, í prófkjörum og í kosningum

Ég sé ekkert sem mælir gegn því að Ingibjörg Sólrún Gísladóttir fái "mælingu" og láti á það reyna hvort hún njóti til þess trausts að halda áfram sem formaður Samfylkingarinnar. Það er heldur ekkert sem mælir gegn því að blásið verði til mótframboðs gegn henni, á landsfundi og/eða í prófkjöri, af Jóni Baldvini eða öðrum. Það kallast lýðræði. Væntanlega skipar lýðræðið ennþá veglegan sess innan jafnaðarmannaflokksins.

Ingibjörg Sólrún hefur axlað ábyrgð að því leyti að hún og Samfylkingin slitu stjórnarsamstarfinu við Sjálfstæðisflokkinn (með meiru, t.d. afsögn Björgvins, "hreinsuninni" í FME ofl.) og það er búið að leggja grunninn fyrir kjósendur að "hreinsa til", þ.e. boðað hefur verið til kosninga 25. apríl. Og ISG steig til hliðar og varð ekki ráðherra í núverandi starfsstjórn. Minna má á að Geir H. Haarde ætlaði ekki að afsala sér formennskunni í Sjálfstæðisflokknum til að "axla ábyrgð". Þvert á móti hefur hann klárlega sagt að ef ekki væri fyrir veikindin hefði hann haldið ótrauður áfram.

Ef allt er með felldu þá samþykkja flokksfélögin innan Samfylkingarinnar hvert af öðru að val á frambjóðendum fari fram í prófkjörum, mismunandi opnum/lokuðum. Og landsfundur verður haldinn. Við þessi tækifæri fá flokksmenn og stuðningsmenn að skera úr um formannsframtíð ISG og forystuhlutverk annarra leiðtoga sinna. Forysta er kosin á komandi landsfundi og einstaklingarnir njóta trausts eða ekki trausts til góðrar útkomu í prófkjörum. Í þriðja lagi geta kjósendur gripið til enn frekari "yfirlýsinga" í sjálfum alþingiskosningunum. Það er ekkert óeðlilegt að ISG kjósi að láta mælingu fara fram á traustinu í gegnum þessar síur. Hún ætti að búast við mótframboði í formanninn og fagna slíkri styrkleikamælingu. 

Því verður auðvitað vart trúað að forystan í flokksfélögum (t.d. þingmennirnir núverandi) sé í alvöru að spá í uppstillingu í stað prófkjörs. Ég heyri að núverandi þingmenn tali sumir, kannski margir, um uppstillingu. Mjög líklegt er að þeir séu uggandi um sinn hag í prófkjöri. Þeir gætu komið illa út úr slíkri traustsmælingu. ISG líka (Þau gætu líka komið vel út ef þau spila "leikinn" rétt). Hinn almenni flokksmaður verður auðvitað að hrinda slíkri uppstillingafirru í burtu frá framgangi lýðræðisins. Það verður að koma vitinu fyrir fólk sem í alvöru talar um uppstillingarnefndir! Ég hef heyrt um prófkjör og forvöl meðal allra "gömlu" (fjór-)flokkanna nema Samfylkingarinnar, þannig að það er kannski ástæða til að óttast að þessar raddir um uppstillingu séu í raun sterkar innan flokksins.

Jón Baldvin kastaði fram sprengju á þessum fundi Samfylkingarinnar í dag og það er stórfínt! Gott að fá svona hræringar, gott að fá umræðu um traust og ábyrgð. Allir flokkarnir þurfa að drífa sig í að halda sem opnust prófkjör, svo það sé nú frá og kosningabaráttan flokka í milli geti hafist.

Ég myndi segja að það gilti líka um ný framboð - en ég er nokkurn veginn búinn að útiloka að fram muni koma sigurstranglegt og freistandi nýtt framboð. Það virðist bara hreinlega ekki vera í kortunum - og ég hef áður sagt og áréttað að í því ljósi var blásið til kosninga of snemma.

Ingibjörg Sólrún ekki að hætta

Argasta einelti gegn auðjöfrunum

Það er auðvitað ekkert annað en argasta einelti hvernig fólk veitist að auðjöfrum landsins, mönnum eins og Jóni Ásgeiri Jóhannessyni og Björgólfs-feðgunum. Nú þykir fréttnæmt og grimmt lesið að Jón Ásgeir hafi sett íbúð á Manhattan á sölulista. Og í annarri víðlesinni frétt er verið að fetta fingur út í þá mótuðu stefnu bankamógúlanna að víkja frá reynsluboltum í bönkunum en setja inn í staðinn "vel menntaða en reynslulitla unga karlmenn". Í enn annarri þrautlesinni frétt eru menn að hlakka yfir því að hugsanlega verði sölu Baugs á Högum til Gaums rift.

Er ekki kominn tími á að stofna samtökin "Verndum auðjöfrana"? Eineltið er orðið yfirgengilegt. Eins og það hafi ekki verið nógu mikið áfall fyrir þessa menn að missa allt úr handaskolunum í rekstri fyrirtækja sinna þá er nú verið að velta sér upp úr því að þessir menn séu neyddir til að selja kofa sína, rellur, báta, skrjóða og glingur.

Fremstir ganga fjölmiðlarnir, ekki síst Baugsmiðlarnir sjálfir, sem launa þannig eigendum sínum lambið gráa - og hreykja sér síðan á hæsta steini með tilnefningum til blaðamannaverðlauna.

Ég hef ákveðið að setja starfsemi félags míns, Anti-rúsínufélagsins, á ís og undirbúa stofnun samtakanna "Verndum auðjöfrana". Þetta einelti gengur of langt. Eins og að auðjöfrarnir hafi gert eitthvað af sér! Ég veit t.d. til þess að sumir þeirra hafi margoft hvíslað því að ráðamönnum að veruleg hætta væri á því að bankarnir hryndu!

p.s. hugvekja á morgun um nýjustu fréttir af fótalausa, nýrnaskemmda, heyrnarskerta, tannlausa, einangraða, eignalausa og réttindalausa pólverjanum (sjá færslur hér neðar).

Selja íbúð á Manhattan