Svo má bull bæta að vera sjarmerandi

Makalaus skrif á bls. 58 í Fréttablaðinu í dag. Þar er sagt frá kvennaferð til London og ekki annað að skilja en að konurnar, þekkt nöfn, hafi allar sem ein kiknað í hnjáliðunum við að sjá og heyra í einu eintaki af útrásarkörlum landsins opinbera snilli sína. Í frásögn blaðamannsins hdm segir frá því að konurnar hafi farið á "glæsihótel" að hlusta á Hannes Smárason. Síðan segir:

 

".. en það var sjálfur forstjórinn, Hannes Smárason sem mætti á svæðið.  Mjög góður rómur var gerður að máli Hannesar og því hvernig hann kom fyrir, enda talaði hann blaðalaust og var mjög alúðlegur.  Hafði ein viðstaddra á orði að þarna hefði Hannes breytt áliti um 100 kvenna á sér á svipstundu".

Hvaða álit höfðu þær annars á Hannesi fyrir, spyr ég? Að hann gæti ekki talað blaðlaust og verið alúðlegur? Eða eitthvað þaðan af verra? Kjaftfor flugdólgur kannski? Kvenfjandsamleg karlremba? Það fylgir reyndar ekki sögunni hvað Hannes sagði sem var svo gríðarlega jarðskekjandi að 100 konur skiptu um skoðun. Af hverju er ekki sagt frá þvílíku afreki betur, þannig að við hinir dauðlegu getum lært af? Er nóg að tala blaðlaust og vera alúðlegur eða skiptir máli hvað sagt er? Ég spyr konur að þessu: Eru umbúðirnar svona mikilvægar en innihaldið aukaatriði. Læknar sjarmi bull? Svo má bull bæta að vera sjarmerandi?

Ef karlahópur hlýddi á t.d. Rannveigu Rist eða Guðfinnu Bjarnadóttur og haft væri eftir einum þeirra að konan hefði komið á óvart, talað blaðlaust og verið alúðlegt og breytt áliti 100 karla á henni - myndi maður ekki heyra hávær ramakvein?

Athugasemdir

[Halldóra Halldórsdóttir, 10.3.2007 kl. 15:16]

Svo sannarlega. Með eindæmum hallærislegur fréttaflutningur.

[Baldur Kristjánsson, 12.3.2007 kl. 19:54]

Godur;skarpur.